Wnętrze - Parafia p.w. św. Stanisława B.M. w Ręcznie

Prezbiterium

Prostokątne prezbiterium, przesklepione kolebką z lunetami podzielone jest na dwie części. Pierwszą (zachodnią), połączoną z kaplicami, tworzącą w planie kościoła swoisty transept oraz drugą (wschodnią), wyższą i podpiwniczoną część ołtarzową. Części oddzielone od siebie są czteroma schodami wykonanymi z piaskowca (najniższy stopień schodów pokryty jest terakotą).
Niemal całą ścianę wschodnią zajmuje ołtarz. W ścianie południowej na podwyższeniu umieszczono prostokątną niszę zamkniętą odcinkowo, przeznaczoną na tron biskupi. Neoklasycystyczny ołtarz drewniany jest jednokondygnacyjny i jednoosiowy. Mensa ołtarzowa wykonana w formie skrzyni. Predella zredukowana do dwóch wielkich, zdobionych motywami roślinno-geometrycznymi cokołów wspierających kolumny nastawy oraz silnie rozbudowane tabernakulum. Stanowi ono odrębną formę architektoniczną powtarzającą w zmniejszonej skali kształt całego ołtarza. Dwukondygnacyjne tabernakulum w dolnej części mieści drzwiczki ozdobione płaskorzeźbą kłosów, ujęte po bokach w zdobione ornamentem roślinnym cokoły. W górnej znajduje się półkolista nisza z krzyżem, zamknięta konchowo, flankowana zdwojonymi kolumienkami; nisza jest obrotowa (po drugiej stronie monstrancja). Całość zamknięta jest półkolistym łukiem gzymsu. Na osi nastawy mieści się kopia obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej, ubrana w pozłacaną sukienkę. Obraz flankowany przez wysunięte do przodu, zdwojone, korynckie kolumny. Dodatkowo  do zewnętrznych krawędzi bocznych ołtarza przymocowano rzeźbione spływy wolutowe. Zwieńczenie w formie tympanonu z krzyżem - oddzielone wydatnym gzymsem z pozłacanym motywem roślinnym - ujętego po bokach esownicami i flankowanego przez dwie wazy. W tympanonie umieszczono gołębicę w promieniach. W przestrzeniach między ołtarzem a ścianą umieszczono dwa przejścia: lewe kierujące do przestrzeni za ołtarzowej, zaś prawe do zakrystii. Ponad przejściami umieszczono dwie figury na cokołach: z lewej św. Piotr, a z prawej św. Szaweł. Ołtarz w kolorze kremowym, wszelkie detale ozdobne, w tym gzymsy i kolumny są pozłacane.
Prezbiterium oświetlają dwa okna umiejscowione po bokach części ołtarzowej. Północne, analogiczne w wykonaniu i formie do okien w prezbiterium, z witrażem przedstawiającym krzyż na wzgórzu. Południowe okno, z witrażem jest odmienne w stylu, prostokątne, zamknięte półkoliście, silnie rozglifione na zewnątrz i do środka; od strony wewnętrznej wokół krawędzi poprowadzone jest wałeczkowe obramienie. Witraż z przedstawieniem Jezusa w glorii, stylowo podobny do witraży w nawie. Prezbiterium posiada współczesne polichromie (2001 rok) autorstwa Jerzego Miszteli. Są one oparte o ornament figuralno-roślinny. Dodatkowo zachowały się dwa półkoliste malowidła z końca XIX bądź początku XX wieku umieszczone w lunetach sklepienia ponad wejściami do kaplic. Są one zbieżne stylistycznie z malowidłami na stropie nawy. Północne przedstawia Matkę Boską opiekunkę, biorącą pod osłonę swego płaszcza ludzi z różnych stanów. Południowe przedstawia Jezusa dobrego pasterza, trzymającego owieczkę na ręku.

Nawa

Jednoprzestrzenna nawa, przykryta płaskim stropem posiada dwa wejścia (od zachodu oraz południa). Otwiera się wysokim łukiem tęczowym na przestrzeń prezbiterialną. W zachodniej części mieści się trójprzęsłowy, drewniany chór muzyczny z organami, wsparty na dwóch kolumnach i dwóch półkolumnach przyściennych umieszczonych po bokach wejścia głównego.  Nawa oświetlona jest przez sześć okien prostokątnych, zamkniętych odcinkowo i rozmieszczonych równomiernie, po trzy w ścianach północnej i południowej. Witraże w dwóch oknach wschodnich (bliższych prezbiterium) pochodzą z początku XX wieku: południowy z przedstawieniem Św. Rodziny ponad którą unosi się gołębica. Pod witrażem widnieje napis: „Fundator / Józef Gruszczyński”. Północny ukazuje scenę  anioła udzielającego komunii św. Stanisławowi Kostce, napis pod nim głosi „Z dobrowolnych / ofiar”. W pozostałych witrażach powtarzający się motyw z geometrycznym przedstawieniem krzyża na górze. Sztuczne oświetlenie stanowi rząd przyściennych kinkietów, oraz dwa wiszące pozłacane żyrandole. Ściany w kolorze kremowym, w niektórych miejscach widoczne przebijające wcześniejsze polichromie w postaci wzorów geometrycznych. Jedyny zachowany akcent malarski stanowi owalne malowidło na środkowej części sufitu przedstawiające ofiarowanie przez Jezusa kluczy do Raju św. Piotrowi, pochodzące najprawdopodobniej z początku XX wieku.
Prospekt organowy jednosekcyjny i trójwieżyczkowy, klasycystyczny o pięciu polach piszczałkowych na cokole został wykonany około 1910 roku. Środkowa wieżyczka wyższa i szersza od bocznych, bliźniaczo wysuniętych do przodu z pilastrami zakończonymi głowicami, po bokach szersze gzymsy z dekoracją snycerską w postaci wici roślinnych. Pola piszczałkowe zamknięte łukiem, między wieżyczkami prostokątne pola piszczałkowe z ukośnymi kotarami. Na gzymsach dekoracje wici roślinnych przylegających do ścian środkowej wieżyczki. Prospekt posiada wymiary: wysokość 330cm, szerokość 340cm, głębokość 180/130cm. Przed organami stół gry z tabliczką: "Fabryka organów St. Krukowski i Syn w Piotrkowie Tryb”. Balustrada chóru ozdobiona motywami geometrycznymi w płycinach. We wschodnich narożnikach nawy umieszczono dwie drewniane, pełno-postaciowe, naturalnej wielkości rzeźby na postumentach które przedstawiają św. Stanisława Szczepanowskiego (północna) oraz św. Wojciecha (południowa). Pozostałe wyposażenie (ławki, konfesjonały, klęczniki)  są powojenne i bezstylowe.

Kaplica północna

Kaplica północna pod wezwaniem Serca Jezusowego jest na planie trapezu z szerszym bokiem od strony kościoła. Kaplica o znacznej grubości murów, w których znajdują się dwa wejścia, od strony południowej do kościoła w formie prostokątnego i zamkniętego półkoliście otworu. Drugie z nadświetlem (w formie prostokąta zamkniętego odcinkowo) znajduje się w zachodniej ścianie, jest silnie rozglifione do wnętrza. Kaplica jest przesklepiona kolebkowo z lunetami, które znajdują się na osi północ-południe. Od narożnika południowo-wschodniego, przez połowę długości ściany wschodniej, około 120 cm ponad posadzką biegnie wystający fragment muru o niewiadomym pierwotnym przeznaczeniu, obecnie służy jako podstawa do półki z przedmiotami procesyjnymi. W ścianie wschodniej znajduje się niewielkie, zakratowane okienko z silnym rozglifieniem od strony wewnętrznej. Kaplica jest pokryta freskami o motywach roślinno- geometrycznych, które zostały wykonane w 2001 roku.
 Neoklasycystyczny, drewniany, ołtarz na północnej ścianie, jest jednokondygnacyjny i jednoosiowy. Stoi na niewielkim podwyższeniu. Mensa ołtarzowa w formie sarkofagu, poza listwami na brzegach nie posiada ozdób. Predella z kolistymi (na cokołach kolumn) i kwadratowymi (w części pod obrazem) ornamentami kwiatowymi, tabernakulum podobnie zdobione. Nastawa ze współczesnym obrazem Jezusa, flankowanym przez wysunięte do przodu, pojedyncze, korynckie kolumny. Zwieńczenie oddzielone wydatnym gzymsem z motywem roślinnym w formie półkola, w które wpisano rzeźbione promienie z sercem i krzyżem pośrodku, flankowane przez dwie palmety. Po bokach ołtarza umieszczono dwie współczesne,  gipsowe figury przedstawiające Jezusa i Marie. Kolorystyka kremowa z pozłacanymi kolumnami i elementami dekoracyjnymi. Pozostałe wyposażenie (ławki, konfesjonały, klęczniki) powojenne, bezstylowe.

Kaplica południowa

Kaplica południowa, pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej jest  podpiwniczona, na planie prostokąta. Wejście do niej prowadzi po trzech schodkach przez prostokątny otwór zamknięty półkoliście. Przesklepiona kolebkowo z lunetami (na osi północ-południe). Dwa okulusy z witrażami o motywie kwiatu w ścianach południowej i wschodniej. W środkowej części ściany zachodniej nisza zaczynająca się na wysokości 43cm od posadzki posiada głębokość 68cm, szerokości 114cm i wysokości 210cm. Zamknięta półkoliście służąca najprawdopodobniej do ustawiania chrzcielnicy. W ścianie południowej prostokątna nisza, zaczynająca się około metra od posadzki o szerokości 170cm, głębokości 20cm i sięgająca dolnej części okulusa (około 200cm.). Kaplice zdobią freski o motywach roślinno-geometrycznych wykonane w 2001 roku. Przy wejściu do kaplicy pamiątkowa płyta żeliwna z napisem: „J.E. Ksiądz DR / Franciszek / Korszyński / Biskup pomocniczy włocławski / Ur. 19 I 1893 w Ręcznie / ochrzczony w tut. Kościele / ojciec duchowny i rektor / seminarium włocławskiego / opiekun zgromadzenia / więźniów obozu zagłady / w Dachau 1939-1945 / autor / Jasnych płomieni w Dachau” / kapłan o wielkim sercu / zm. 3 XI 1962 / przeżywszy / w kapłaństwie 47 lat / w biskupstwie 16 lat. / Wdzięczni wychowankowie / i rodzina”. Na wschodniej ścianie kaplicy jest umieszczony współczesny obraz o pokaźnych rozmiarach ks. Maksymiliana Kolbe, w drewnianej ramie.
Do północnej ściany jest przystawiony neoklasycystyczny ołtarz drewniany, który jest jednokondygnacyjny i jednoosiowy. Stoi na niewielkim podwyższeniu. Mensa ołtarzowa w formie skrzyni z delikatnie wklęsłymi bokami. Nastawa z koronowanym obrazem Matki Boskiej w kwiecistej, pozłacanej sukience. Obraz flankują wysunięte do przodu zdwojone kolumny na cokołach z płaskorzeźbami kwiatowymi. Zwieńczenie w formie ozdobnego, roślinno-muszlowego pasa. Kolorystyka kremowa z pozłacanymi kolumnami i elementami rzeźbionymi. Pozostałe wyposażenie (ławki, konfesjonały) są powojenne i bezstylowe.

Zakrystia

Zakrystia wybudowana na planie trapezu z szerszym ramieniem od strony prezbiterium kościoła, posiada płaski strop. Dwa wejścia, jedno w południowo-zachodnim narożniku (do prezbiterium), z węgarami rozglifionymi do wnętrza zakrystii, zaopatrzone jest w drzwi jednoskrzydłowe, dwuwarstwowe klepkowo- spągowe, zawieszone bez ościeżnic na zawiasach pasowych. Zamek, kowalskiej roboty. Drugie drzwi, współczesne, umiejscowione w południowej ścianie. Otwór okienny na osi ściany wschodniej o wykroju prostokąta zamkniętego półkoliście. W środkowej części ściany zachodniej (przylegającej do kościoła) prostokątna wnęka, pełniąca obecnie funkcje szafy na stroje liturgiczne. Wyposażenie w większości powojenne, zachowany jeden, prawdopodobnie XIX-wieczny klęcznik.